خطر بزرگ تماشای تلویزیون و بروز اختلال اوتیسم | تماس تصویری هم با کودکان نگیریم؟
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۸۶۷۲۴
همشهری‌آنلاین - پروانه بندپی: خیلی از مادران وقتی به آنها گفته می‌شود تماشای تلویزیون برای نوزاد و کودک ضرر دارد، باور نمی‌کنند و آن را سرسری می‌گیرند و او را ساعت‌ها در معرض تماشای تلویزیون می‌گذارند.
بسیاری از مادران در زمان غذا دادن به کودک، موبایل خود را روشن می‌کنند و جلوی کودک می‌گذارند تا او بی‌دردسر غذایش را بخورد و وقت و انرژی زیادی از آنها نگیرد، یا وقتی کارهای زیادی سرشان ریخته، تلویزیون را روشن می‌کنند و کودک را ساعت‌ها با تلویزیون مشغول می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خیلی از پرستاران کودک هم برای آرام نگه داشتن کودک، او را پای تلویزیون می‌نشانند یا موبایل و تبلت در اختیارش می‌گذارند تا کودک دقایقی بنشیند. نگران‌کننده‌تر این که اغلب کودکان - حتی کودکان ۲ساله - تبلت شخصی دارند که تعداد زیادی انیمیشن و بازی در آن وجود دارد و ساعت‌ها می‌توانند با آنها سرگرم شوند.
اما واقعیت علمی این است که خیره شدن به تلویزیون حتی به اندازه ۵ دقیقه برای رشد مغز نوزادان و درکل برای کودکان زیر ۱۸ ماه ضررهایی دارد. موضوعی که خیلی از والدین زیر بار آن نمی‌روند و حرف‌شان هم این است که «پس چرا کودک ما با وجود تماشای تلویزیون و ... همچنان باهوش است؟»
به گفته متخصصان، تلویزیون امواج الکترومغناطیسی دارد که هنوز ناشناخته است و ممکن است روی مغز کودک اثرات منفی بگذارد. اثراتی که ممکن است در سنین پایین به چشم والدین نیاید، اما در سنین مدرسه که فصل تمرکز، توجه، یادگیری و آموزش است، بیشتر خود را نشان می‌دهد و این موضوع ارتباطی نیز با هوش کودک ندارد.
بیشتر بخوانید؛
نگاه کردن به موبایل به چشم کودکان آسیب می‌زند؟ | میزان مجاز استفاده کودکان از موبایل و تبلت | ارتباط استفاده کودکان با اختلالات احتمالی در تکامل مغز از هر ۱۰۰ ایرانی یک نفر دچار اوتیسم است | چگونه بفهمیم کودک‌مان این اختلال را دارد یا نه؟ | برچسب‌هایی که به کودکان اوتیسم زده می‌شود این ۵ داروی گیاهی می توانند برای نوزادان مرگبار باشند | عواقب نگهداری از پروبیوتیک‌ها در داخل کابینت | خوردن عسل برای کدام کودکان ممنوع است؟ ضررهای خیره شدن کودک به تلویزیون و موبایلتماشای تلویزیون برای کودکان زیر ۲ سال، هیچ گونه فایده آموزشی یا جنبه رشدی برای او ندارد. چراکه کودک در این سن از تماشای تلویزیون هیچ پیام و منظوری را متوجه نمی‌شود و فقط رنگ‌ها و حرکت تصاویر برای او جذابیت دارند. به همین دلیل کارشناسان حوزه روانشناختی به والدین تاکید می‌کنند که کودک را تا قبل از ۲ سالگی در معرض هیچ یک از اسکرین‌ها قرار ندهند؛ نه تلویزیون، نه موبایل، نه تبلت و نه لپ‌تاپ.
دکتر مونا فلسفی، روانشناس کودک و نوجوان در این رابطه به همشهری‌آنلاین می‌گوید: متاسفانه الان خیلی از کودکان را می‌بینیم که تا قبل از یک سالگی در معرض استفاده از تلویزیون و موبایل و سایر اسکرین‌تایم‌ها هستند. آن هم به مدت طولانی. درحالی‌که تماشای تلویزیون و کار کردن با موبایل و تبلت و ... برای کودکان زیر ۱۸ ماه بسیار مضر است.
دکتر فلسفی می‌گوید: خیره شدن نوزاد و کودک به صفحه تلویزیون و سایر اسکرین‌ها علاوه بر اثرگذاری روی سلامت چشم‌ها، روی رشد اولیه مغز نوزاد هم تاثیرگذار است. چون سلول‌های عصبی کودکانِ زیر ۱۸ ماه تازه در حال رشد است.
این روانشناس کودک ادامه می‌دهد: مشاهده طولانی‌مدت هر صفحه نمایشی روی حافظه کوتاه‌مدت و رشد زبانی کودک هم اثر می‌گذارد و می‌تواند باعث تاخیر در گفتار شود. طبق تحقیقات بین‌المللی، نوزادانی که در سنین زیر ۲ سال تلویزیون تماشا کرده‌اند، در ۱۷ تا ۲۷ ماهگی، حدود ۸ کلمه کمتر از هم‌سالان خود یاد می‌گیرند و عقب‌ترند.
خیره شدن به صفحه تلویزیون و اسکرین‌ها علاوه بر اثرگذاری روی سلامت چشم‌های نوزاد، بر رشد اولیه مغز هم تاثیرگذار است. چون سلول‌های عصبی نوزادان تازه در حال رشد است
به گفته فلسفی، این موضوع در بعضی از کودکان باعث بروز مشکلات خواب و عدم تمرکز هم می‌شود. مشکلی که منحصر به سنین نوزادی و کودکی نمی‌ماند و ممکن است در سنین بالاتر هم او را درگیر کند. بنابراین تماشای تلویزیون، موبایل، تبلت، و کلا هر اسکرین‌تایمی که نوزاد بخواهد به آن خیره شود یا طولانی‌مدت تماشا کند، مطلقا ممنوع است.
ارتباط تماشای تلویزیون و بروز اختلال اوتیسم در کودکانتماشای تلویزیون - به خصوص طولانی‌مدت و بدون محدودیت زمانی - در زیر ۱۸ ماهگی و حتی بالاتر می‌تواند منجر به توقف رشد مغز، کاهش تحریک مغز، کابوس‌های شبانه، خواب ناآرام، بیش‌فعالی و موارد دیگر شود.
دکتر فلسفی با بیان این مطلب می‌گوید: حتی برخی تحقیقات نشان داده که بین تماشای تلویزیون و بروز اختلال اوتیسم در نوزادان هم می‌تواند ارتباط وجود داشته باشد.
تحقیقات جهانی نشان داده که کودکان به ازای هر ساعت تماشای تلویزیون، ۱۰ درصد بیشتر مبتلا به بیش‌فعالی شده‌اند و این مورد به اضافه برخی علائم دیگر مثل تاخیر در گفتار می‌تواند آنها را در طیف اوتیسم قرار دهد.
دکتر فلسفی درباره سن مناسب برای تماشای تلویزیون توضیح می‌دهد: سن مناسب برای این موضوع معمولا بالای ۲ سال است و آن هم در حد نیم‌ساعت. نه از صبح تا شب. کودکان ۳ سال به بالا هم فقط تا ۲ ساعت می‌توانند اسکرین‌تایم داشته باشند. بیشتر از این مدت برایشان اثرات منفی دارد. مثل همین بیش‌فعالی و موارد دیگری که اشاره کردم. درضمن موارد یادشده فقط مختص تلویزیون نیست و همه اسکرین‌ها را شامل می‌شود.
چرا تماشای تلویزیون مانع رشد مغز کودک می‌شود؟/ نوزاد زیر ۶ ماه هم تلویزیون نبیند؟اما تماشای تلویزیون چرا و چگونه مانع رشد مغز کودک می‌شود؟ این سوالی است که خیلی از والدین می‌پرسند و باورشان نمی‌شود که تلویزیون با این همه جذابیت بتواند رشد مغز و درک کودک آنها را مختل کند.
اما کارشناسان می‌گویند تنها روشن بودن تلویزیون - حتی اگر کودک به آن نگاه نکند -، برای ایجاد تاخیر در گفتار او کافی است. چراکه پدر یا مادر در حالت طبیعی و زمانی که تلویزیون و سایر اسکرین‌ها خاموش‌اند، حدود ۱۰۰۰ کلمه در ساعت صحبت می‌کنند و ذهن کودک را درگیر می‌کنند. اما وقتی کودک مشغول صفحه نمایش است، تعداد کلمات به حدود ۷۰۰ کلمه می‌رسند. و شنیدن کلمات کمتر یعنی یادگیری کمتر.
زمانی را که کودکان زیر ۲ سال صرف تماشای تلویزیون و موبایل و ... می‌کنند، به انجام کارهایی که برای رشد مغز آنها مفید است، اختصاص داده نمی شود. مثلا دست و پا زدن مدامِ نوزادان، تلاش برای برای هماهنگی دست‌ها و پاها است و به تکامل مغز هم کمک می‌کند. اما اگر نوزاد به صفحه تلویزیون خیره شود، این تلاش برای هماهنگی اتفاق نمی‌افتد.
دکتر فلسفی در این باره توضیح می‌دهد: ۲ سال اولیه زندگی، سنی است که کودک از طریق دستکاری اشیای پیرامونش به کاوش، بازی و یادگیری می‌پردازد و اینها فعالیت‌هایی است که به کودک در کسب توانایی‌های لازم برای رشد شناختی، رشد اجتماعی و رشد عاطفی کمک می‌کند. اما تماشای تلویزیون یا خیره شدن به صفحه موبایل باعث می‌شود تعاملات اجتماعی او کمتر شود.
دست و پا زدن مدامِ نوزادان برای هماهنگی دست‌ها و پاها است و به تکامل مغز هم کمک می‌کند. اگر نوزاد به صفحه تلویزیون خیره شود، این تلاش برای هماهنگی اتفاق نمی‌افتد
این روانشناس کودک تاکید می‌کند: بازی یک روش عالی برای آشنایی کودک با محیط پیرامونش است. همچنین یاد می‌گیرد که مغزش را از طریق آزمایش‌های علت و معلولی به هم متصل کند. پس کودک وقتی دائما تلویزیون تماشا می‌کند، یا مدام به صفحه موبایل و تبلت و ... خیره می‌شود، تعاملات اجتماعی خود را از دست می‌دهد و آن رشد لازم که درباره‌اش صحبت کردیم و فقط در سایه تعاملات اجتماعی اتفاق می‌افتد، در او رخ نمی‌دهد.
تماس تصویری با کودکان بگیریم یا نگیریم؟در میان مادرانی که موضوع زیان‌های اسکرین‌تایم‌ها و تماشای تلویزیون برای کودک خود را سرسری می‌گیرند، مادرانی نیز هستند که روی رشد مناسب کودک خود بسیار حساس‌اند و برای هر قدمی که قصد دارند بردارند، سوال می‌پرسند و مشورت می‌کنند. یکی از نگرانی‌های این دسته از مادران این است که آیا ممکن است تماس تصویری هم برای کودکان به خصوص نوزادان ضرر داشته باشد؟
دکتر فلسفی در این زمینه می‌گوید: تماس کوتاه با پدربزرگ و مادربزرگ و خاله و سایر اقوام که از راه دور تماس می‌گیرند و می‌خواهند چند دقیقه نوه خود را ببینند، ضرری ندارد اما همین مورد هم اگر طولانی شود یا هر روز اتفاق بیفتد، برای کودک به خصوص نوزاد ضرر دارد. چون این هم شامل محتویات اسکرین‌تایم است و فرقی با بقیه موارد ندارد. نوزاد در تماس تصویری هم به صفحه موبایل خیره می‌شود و این خیره شدن بد است.
کد خبر 826983 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سلامت کودکان نوزاد تلویزیون - برنامه تلویزیونی مغزمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سلامت کودکان نوزاد تلویزیون برنامه تلویزیونی مغز تماشای تلویزیون صفحه تلویزیون موبایل و تبلت برای هماهنگی برای کودکان تماس تصویری دکتر فلسفی کودکان زیر زیر ۱۸ ماه برای کودک اسکرین ها خیره شدن رشد مغز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۸۶۷۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باید و نباید‌های تعامل با کودکان چاق
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، اگر شما نگران وزن کودکتان هستید می‌توانید از مراقبین سلامت مانند پزشک خانواده، متخصص اطفال و متخصص تغذیه کمک بگیرید. آنها می‌توانند شما را در خصوص چگونگی حمایت از فرزندتان و همچنین هر گونه خدماتی که کودک شما ممکن است به آن نیاز داشته باشد، کمک کنند.
از مقصر جلوه دادن کودک بپرهیزید
نوجوانان و جوانان می‌توانند به دلایل مختلفی که فراتر از کنترل و رفتار‌های آنهاست، دچار اضافه وزن شوند که اغلب اوقات این دلایل پیچیده است. کودکانی که با وزنشان مشکل دارند اغلب تعصب، تبعیض و قلدری را تجربه می‌کنند. نکته اساسی این است که شما از مقصر دانستن کودکتان بشدت بپرهیزید و به جای آن سعی کنید موارد ساختاری که در ایجاد افزایش وزن نقش دارد را دریابید. درک بهتر موارد گفته شده به عنوان شروع کار می‌تواند به شما در حمایت عملی از کودکتان کمک کند.
وزن کودک در جریان زندگی می‌تواند تحت تاثیر تداخلات ژنتیک، تجربه‌های اوان کودکی و محیط اطرافش قرار گیرد. افزایش وزن کودک را می‌توان زمانی انتظار داشت که کودک در محیطی غذا بخورد، بازی کند و یاد بگیرد که فعالیت بدنی کم و مصرف بالای غذا‌های ناسالم غنی از انرژی، ارزان و در دسترس با مقادیر بالای چربی و قند و شکر تبلیغ و ترویج داده می‌شود. افزایش وزن اغلب اوقات پاسخ طبیعی بدن به محیط غیر عادی است. علاوه بر این، کودکان گاهی اوقات درگیر غذای ناسالم می‌شوند تا با استرس و بی‌حوصلگی مقابله کنند یا خودشان را از احساس اضطراب و ناراحتی برهانند.
سعی کنید بدون قضاوت با کودکان صحبت کنید
این که کودکان بدانند شما زمانی که آنها نگران هستند بدون هیچ گونه قضاوتی در کنارشان هستید، بسیار اهمیت دارد. از صحبت با زبان سرزنشگر و هم چنین خطاکار شمردن کودک و دادن بازخورد‌های منفی در خصوص شکل بدن دیگران و حتی خودتان بپرهیزید. این مورد می‌تواند برای عزت‌نفس کودک مضر باشد و باعث شود که آنها برای صحبت با شما احساس راحتی نکنند.
شروع صحبت در خصوص اضافه وزن و چاقی به زبان مادری می‌تواند شروع خوبی باشد. اولویت دادن به فرد و نه شرایطی که در آن قرار دارد می‌تواند مشکل کسانی که درگیر اضافه وزن و چاقی هستند را یک مشکل انسانی جلوه دهد و اجازه ندهد شرایط آنها هویتشان را تعریف کند. برای مثال: «شخصی با اضافه وزن و چاقی و نه شخص چاق».
سعی کنید شما مکالمه با کودکتان را شروع کنید و از او بخواهید هر گاه فکر و احساسی در خصوص وزن بدنش داشت با شما در میان بگذارد. اگر کودک شما بازخورد منفی در خصوص وزنش داشت، سعی کنید دلیل این موضوع را کشف کنید. به دقت به کودک گوش بدهید و سعی نکنید از نگرانی آنها ساده بگذرید یا آن را کم‌اهمیت جلوه دهید. اگر متوجه شدید که کودک یا بزرگسال دیگری کودک شما را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد که می‌تواند به صورت آنلاین و یا حضوری اتفاق بیفتد، در اسرع وقت به آن رسیدگی کنید.
سعی کنید عزت نفس و نقاط قوت آنها را در حوزه‌های دیگر که به وزن کودک ارتباط ندارد مورد تشویق و تمجید قرار دهید. برای مثال: «من به این که شما برای امتحان با پشتکار درس خواندید افتخار می‌کنم یا من عاشق رفتار مهربانانه شما با برادرت هستم.»
مکالمه مفید داشته باشید
در زمانی که تغییرات در محیط دیجیتال به سرعت اتفاق می‌افتد، نکته حایز اهمیت این است که از تهدید‌هایی که سلامت روان و تندرستی کودکتان را به مخاطره می‌اندازد آگاه باشید، زیرا این مورد به ظاهر بدن و اعتماد به نفس ارتباط دارد. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
پست‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی گذاشته می‌شود که معمولا وزن را به صورت یک کلیشه در می‌آورند و یا اختلالات غذاخوردن را ترویج می‌دهند و بازاریابی مداوم غذا‌های ناسالم که کودکان را هدف قرار می‌دهد.
شما باید مشتاق ایجاد محیط امنی برای مکالمه با کودکتان باشید. می‌توانید با پیش‌دستی کردن برای ایجاد فرصت صحبت در خصوص سلامت روان و این که چطور رفتار‌های آنلاین می‌تواند بر سلامت و تصویری که کودکان از خود دارند اثر بگذارد، شروع کنید.
می‌توانید موارد زیر را برای شروع مکالمه در خصوص وزن با کودکتان مورد توجه قرار دهید:
از کودکتان سوالات باز (مانند چه احساسی داری؟ یا در مدرسه چه خبر است؟) بکنید و از آنها بخواهید احساساتشان را بیان کنند.
از کودکتان برای این که به شما اعتماد کرده است تشکر کنید تا بتوانید احساس امنیت را در او به وجود آورید.
در حالی که تصدیق می‌کنید غذا خوردن سالم و حفظ وزن سلامت می‌تواند چالش برانگیز باشد، مزایای سلامت بهتر را مورد تاکید قرار دهید.مثبت و حمایت کننده باشید.
رفتار‌های سالم را مورد توجه قرار دهید
به طور کلی به جای تمرکز بر کاهش وزن بر اهداف سلامتی تاکید کنید، مگر این که مراقبین بهداشتی بخواهند که شما به کاهش وزن توجه کنید. رفتار‌های غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی یک شبه به صورت عادت در نمی‌آید، بلکه نیازمند زمان، تلاش و مراقبت از جانب شما و کودکتان است تا این تغییرات ادامه‌دار باشد. احتمال خیلی کمی دارد که تغییرات زیاد و ناگهانی در رژیم غذایی و شیوه زندگی کودکتان نتیجه‌بخش باشد. این کار حتی می‌تواند برای سلامت کودک مضر باشد. تغییرات زمانی موفقیت‌آمیز خواهد بود که کوچک، تدریجی، افزایشی و با حمایت کل خانواده باشد.
بهترین الگوی ممکن برای کودکتان باشید. غذا‌های مغذی و تازه مانند میوه‌ها و سبزی‌ها را انتخاب کنید، فعالیت بدنی را تشویق کنید و خواب کافی را ترویج دهید و از این که با کودکتان در خصوص وزن افراد دیگر بازخورد منفی دهید بشدت بپرهیزید.
این که وزنتان چقدر است اهمیتی ندارد. شما می‌توانید به کودکتان با انجام رفتار‌های سالم کمک کنید. گروه‌های غذایی مختلف را با هم بشناسید، یاد بگیرید که چه مواد مغذی به عنوان غذای سالم مورد نیاز بدن است و درباره اینکه که چرا بعضی از غذا‌ها انتخاب بهتری از غذا‌های دیگر هستند، با هم صحبت کنید.
تمام سعی و تلاش خود را بکنید تا از مصرف غذا‌ها و نوشیدنی‌های فوق فرآوری شده که غنی از نمک، شکر و چربی هستند، جلوگیری کنید، اما از تلاش برای منع کامل بعضی از غذا‌ها بپرهیزید، زیرا این مورد می‌تواند اثر معکوس داشته باشد و باعث مصرف بیشتر آنها شود. بیشتر غذا‌هایی که بصورت آماده به مصرف یا اصطلاحا «بگیر و ببر» عرضه می‌شود غنی از چربی، شکر، و نمک بوده و خیلی باعث رفع گرسنگی نمی‌شود. به جای آن، میان وعده‌هایی که سالم بوده و گرسنگی را برطرف می‌کند مانند برش‌هایی از میو‌ها و سبزی‌ها و ماست ساده را در دسترس قرار دهید. مصرف آب را به عنوان نوشیدنی اصلی به جای نوشیدنی‌های میوه‌ای حاوی شکر مد نظر قرار دهید و در مورد غذا‌ها و نوشیدنی‌هایی که در خانه در دسترس است جانب احتیاط را رعایت کنید.
از زمان با هم غذاخوردن لذت ببرید
هر زمان که امکان‌پذیر است غذا را تهیه کرده و با هم به صورت یک خانواده میل کنید. این بهترین فرصت برای صحبت درباره انتخاب‌های غذای سالم و تمرین مصرف آنها است. غذا را به کودک به اندازه مناسب برای کودک بدهید و اگر کودک هنوز گرسنه است اجازه دهید برای مقادیر بیشتر غذا درخواست کند. داشتن زمان مشخص برای وعده‌های اصلی و میان وعده (ها) کمک می‌کند تا به کودک آموزش دهید که به جای ریزه‌خواری در طی روز باید زمان مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد.
شادمانی را در فعالیت بدنی و حرکات روزمره پیدا کنید
فعالیت بیرون از خانه و فعال بودن را در قالب خانواده تشویق کنید. از سن ۳ سالگی به بالا کودکان باید روزانه حداقل یک ساعت فعال باشند. اما این مورد می‌تواند بصورت پشت سرهم نباشد و به زمان‌های کوچکتر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه تقسیم شود. برای کودکان کوچکتر می‌توانید بازی‌هایی مانند دنبال هم کردن و توپ‌بازی را انجام دهید. اگر امکان دارد برای عبور و مرور، راه رفتن و دوچرخه‌سواری را به جای استفاده از ماشین در نظر بگیرید. از ورزش‌های تیمی در مدرسه و یا خارج از آن حمایت کنید. این کار می‌تواند فعالیت بدنی را لذت‌بخش‌تر کند و هم‌زمان ارتباطات کودکان را نیز بهبود ببخشد.
سلامتی نه وزن
از این که در این فرایند فقط وزن را مرکز توجه قرار دهید، پرهیز کنید و توجه بیشتری را به مزایای رفتار‌های غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی در کل خانواده معطوف کنید. این موارد برای حمایت از رشد و تکامل کودکان تا بزرگسالی و افزایش ایمنی و سلامت عاطفی مورد نیاز است. در حقیقت ایجاد تغییرات مطلوب در سطح خانواده می‌تواند به پیشگیری از رژیم غذایی نادرست و یا داشتن مشکلات غذا خوردن در آینده کمک کند.
بهترین راه برای حمایت از خوشبختی و سلامت کودکتان، این است که او بداند تحت هر شرایطی شما در کنار او خواهید بود. با لذت بردن از خوراکی‌های سالم و انجام فعالیت بدنی به صورت خانواده شما می‌توانید به کودکتان کمک کنید تا در ایجاد تغییرات مثبت و شیوه زندگی سالم احساس تنهایی نکند و بداند که این موارد فراتر از کاهش وزن است.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت